trzydzieści dwa ♥

„- Dercy dawaj łapkę.- dziewczynka z zaciekawieniem patrzyła na wszystko. Poszli oddać bagaże.
- Ej gdzie Dercy?

- Była obok Ciebie..
- No była.. - rozglądała się.

- No chyba nie zgubiliśmy dziecka. Prawda?

- Kurwa…”

Dercy jak się okazało puściła rękę mamy i znaleźli ją... na taśmie z walizkami. Śmiała się tam słodko z rączkami w górze. Po wylądowaniu w Polsce w trójkę w milczeniu pojechali do domu jej mamy. W milczeniu, bo w samolocie mieli nieprzyjemną sytuację. Lou źle się czuł, ale nie chciał powiedzieć o co chodzi. W łazience wziął z kilkanaście tabletek uspokajających i przeciwbólowych, których ostatnio bierze coraz więcej. Po rozpakowaniu się poszli na spacer. Po drodze spotkali dwie dziewczyny, zdaje się znajome Marceliny.

- No proszę, proszę... kogo tu mamy.

- Louis Tomlinson we własnej osobie. Do tego Marcelina Szczęsna i Dercy Tomlinson. Jakiś problem?- Tommo oddał im sarkazmem za sarkazm. Warto dodać, że Lou powiedział im to PO POLSKU.

- Oo.. jak słodko.. normalnie rzygam..

- Lou chodź stąd.

- Tak, tak. Uciekaj.

- Idziemy, bo mi dziecko straszycie. Konkurs na gargamela już dawno zakończyli ale świetnie byście się nadawały. - pożegnał się i ze śmiechem  (z nich rzecz jasna) chwycił Mel w pasie i z Dercy na rękach od nich odeszli.

- Przebrzydłe szmaty.

- Oj tam. - cmoknął ją a ta się odsunęła.

- Wykorzystałeś sytuacje. Foch.

.- Ojjj tam Skarbie. I Dercy też dostanie buziaka.- uśmiechnął się do niej i ucałował delikatnie w usta. Mała zaśmiała się słodko i objęła jego szyję. Dotarli do domu.
- Idę się wykąpać.- Mel zdjęła buty.

- Emm.. ok.- wymusił uśmiech i zdjął małej kurtkę i buciki. Westchnęła tylko głęboko.
- Dercy, idź do wujka*.. a Ty ze mną.-  wyciągnęła dłoń w jego kierunku

- Po co?

- Boisz się mojej matki. ja idę się kąpać. Albo siedzisz i tu na mnie czekasz..

- Albo wchodzę z Tobą.- zaśmiał się i poszedł za nią.

Pomógł zsunąć jej spodnie i przeniósł ręce na jej tyłek. Jeździł delikatnie po nim.

- O maatkoo..- oddech jej przyspieszył. Drżącą ręką zdjęła mu bluzkę. Zaśmiał się i przełożył włosy na jedną stronę. Muskał zmysłowo jej szyję. Przyparł ją delikatnie do ściany i wpił w jej usta a także położył ręce na jej tyłku i uszczypnął lekko.

- Uwielbiam...

- Wiem.- zaśmiał się i przytulił mocno do siebie.

Ona rozebrała się do końca, on zdjął bokserki i wszedł za nią do kabiny

Namydlili się dokładnie, on wziął słuchawkę, z której lała się woda i dokładnie spłukał jej ciało, dotykając ja wszędzie.

- Juuuż.

- Chwila, jeszcze to.- złożył na jej ustach pocałunek.

- Doobra, wychodzimy.- wyszła i zawiesiła ręcznik na sobie, Lou został i wziął szybko prysznic.

- Mógłbyś?- wyciągnęła w jego stronę szczotkę.

- Mógłbym - chwycił ją i zrobił idealnego kłosa.

- Super. Dziękuję.- uśmiechnęła się, pocałowała go w policzek, zdjęła ręcznik i założyła bieliznę, niebieskie rurki i jego bluzę

- To powiesz mi o co chodzi z tymi dziewczynami?- zasmuciła się trochę i oparła o zlew.
- Dokuczały mi i takie tam..

- To znaczy?- zmarszczył brwi.
- Ośmieszały mnie..

- I moja pewna siebie wariatka się nie odgryzła?

- Wiesz.. kiedyś było inaczej.

- Opowiadaj.- stanął za nią i splótł ręce na jej brzuchu.
- Muszę?- nie odpowiedział tylko oparł głowę o jej i zaczął nią lekko kołysać. Westchnęła głośno- kiedyś było inaczej. Przez tą chorobę i jeszcze astmę byłam traktowana inaczej. Była ze mną tylko Jula. No a potem jeszcze hejty, za to, że jestem Directionerką.

- Niby takie zajebiste, a mina zrzedła jak nas zobaczyły.. nie martw się, niedługo wracamy do Londynu. Tam Cię uwielbiają.

- Cieszę się, że was mam.

- To ja idę oglądać resztę pokoju.- wyszedł a ona wybiegła za nim
- Nie!

- Oj no proszę.

- Nie, nie i jeszcze raz nie.- wyrwała mu z trudem kartki

- Ej.. pamiętnik!- chwycił za jakiś notes. Zeskoczyła mu z pleców i przypatrywała.

- Ej.. to jeszcze ze szpitala.

- Pocytas mi?

- Nie. Tego nie powinno tu być..- zrobił słodkie oczka, dała mu go i wyszła. Pisała pamiętnik każdego dnia w szpitalu leczona na białaczkę.** Czytał z łatwością bo pisała po angielsku.
Wzruszył się czytając. Było mu jej szkoda, że musiała tyle przechodzić, nie mając nikogo…

*Wujek Dercy= brat Mel

**leczona na białaczkę- Marcelina gdy była młodsza, była chora na białaczkę.